"Odłamki” – debiutancka powieść Ismeta Prcića

„Odłamki” to powieść niezwykła, która wiedzie czytelnika przez kraj wyniszczony wojną, pośród

ludzi, którzy zostali nieodwracalnie nią „dotknięci” – i niosą wspomnienie o jej straszliwościach

przez całe życie. Nie można przecież uciec od samego siebie...

Ismet Prcić tworzył dzieło o wojnie w Bośni przez dziesięć lat, układał je misternie i powoli z

tytułowych odłamków, choć czasem te prawdziwe świstały mu nad uchem. Zdaje się, że książka

rosła w nim, zanim autor uświadomił sobie, że musi przelać swe doświadczenia na papier. Nie ma

tu nadmiaru słów – wręcz przeciwnie – język bywa oszczędny i lapidarny, nieraz zahacza o ironię i

czarny humor. Kiedy matka głównego bohatera („drugiego ja” pisarza) podejrzewa, że niebawem

konflikt przerodzi się w rozwiązanie siłowe, jego ojciec kategorycznie odrzuca tę myśl. „Ludzie

nie są aż tak głupi” – stwierdza, ale już za chwilę okazuje się, że są – bezdennie głupi, chciwi i

okrutni.

„Odłamki” stworzył prozaik nieszablonowy, o nieprzeciętnej osobowości. To uznany artysta,

który postrzega rzeczywistość w szczególny, wrażliwy sposób. Gdy czytelnik zostaje zaproszony

do świata jego młodości – odnosi wrażenie, że słyszał zbliżoną historię. Gdzie i kiedy? Pewnie

któryś z dziadków wspominał wojnę podobnie – bowiem konflikty kończą się, rozpoczynają

następne, jednak walka zbrojna się nie zmienia – ma zawsze to samo, najstraszliwsze oblicze.

Tymczasem w takich warunkach upłynęła Ismetowi młodość – wśród huku wybuchów i

wystrzałów dojrzewał, poznawał smak pierwszej miłości, uczył się czym i kim jest kobieta, a

czasem... bywał nawet szczęśliwy. Nieprawdopodobne? Zapewne dla wszystkich, którzy (na

szczęście) nie doświadczyli tak przeraźliwego losu. Autor próbuje powtórzyć znane skądinąd

zdanie: „Nigdy więcej wojny. Nigdy więcej”.

Bohaterowi (jak i pisarzowi) udaje się wyemigrować do Stanów Zjednoczonych. Dojrzałe lata

spędza w rajskiej, zdawałoby się, scenerii Los Angeles. Coś jednak zagłusza codzienną radość i

poczucie bezpieczeństwa. To odgłosy wojny, które utkwiły w jego duszy na zawsze – niczym

niedające się usunąć odłamki.

O mnie