Sentymentalna podróż w krainę dzieciństwa

Czasem warto wrócić do książek z dzieciństwa, nie tylko po to by poczytać dziecku własnemu lub

cudzemu. Ta sentymentalna podroż bowiem ma niezwykły i nieprzemijający czar, który tylko

potęguje patyna czasu.

Pamiętam, jak w nocy – zamiast spać – chowałam się przed czujnym wzrokiem mamy z kilkoma

tomami „Paddingtona” – wprost nie mogłam się oderwać. Najnowsza ekranizacja powieści

Michaela Bonda skłoniła mnie, by sięgnąć po te pozycje raz jeszcze – dawno się tak szczerze nie

śmiałam, jak przy ich ponownej lekturze.

Paddington to mały miś, wyjątkowo uprzejmy dżentelmen na angielska modłę. Niespodziewanie

trafił do rodziny Brownów i całkowicie odmienił życie wszystkich jej członków. Znaleziono go

przypadkiem, kiedy czekał na peronie stacji (nomen omen) Paddington – smutny i samotny. Na

szyi miał zawieszoną tabliczkę: „Proszę się zaopiekować misiem. Dziękuję.” Państwo Brown i

dwójka ich dzieci nie mogli postąpić inaczej, niż zabrać przybysza ze sobą, do domu. I to był

początek rozlicznych kłopotów i przygód zarówno niedźwiadka, jak i jego nowych przyjaciół.

Miły Paddington pragnął żyć zwyczajnie – jak to miś w samym centrum Londynu, ale nowa

kultura, świat zupełnie nieznany i ludzie, których poznawał, niezupełnie mu to ułatwiali. Tym

bardziej, że brytyjskie obyczaje znał z książek, a przecież rzeczywistość często daleka jest od

fikcji... Jednak domownicy z czasem nie tylko przywiązują się do sympatycznego niedźwiadka,

lecz darzą go prawdziwym uczuciem. On odwzajemnia się im tym samym – a może czymś

znacznie więcej?

„Paddington” Bonda to powieść, którą można polecić wszystkim, choć, oczywiście, na film też

warto się wybrać, choćby... z ciekawości. Jednak nic nie zastąpi pachnących, zadrukowanych kart.

Kto ma własne pociechy – niech uczy je przyjemności obcowania ze słowem pisanym. Z

pewnością taka „lekcja” od kochającego rodzica zaprocentuje w przyszłości. Dzięki niej mały

czytelnik zacznie samodzielnie sięgać na półkę z książkami – rozwinie w ten sposób swoją

wyobraźnię, a jego życie i teraźniejsze, i te przyszłe (dojrzałe i dorosłe) stanie się znacznie

ciekawsze.

O mnie